Honk if your horny

Het is gedaan met de rust. Elk verhaal heb ik op mijn dooie gemakkie, in ontspannen sferen kunnen schrijven. Nooit heb ik me druk hoeven maken over woordkeuze of zinsopbouw. Tot nu, want elk klein foutje zal worden opgemerkt door mijn eigen journalist. Maar dat is dan ook het enige nadeel van Steven z'n komst! Eindelijk, na 6 maanden van eenzaamheid, kon ik hem op 21 juni weer in mijn armen sluiten. Nadat ik eerst een half uur op het vliegveld van Sydney had lopen ijsberen, compleet met kippenvel en buikpijn. Ik was heus niet zenuwachtig hoor! Het was heel gek maar ook heel leuk om elkaar weer te zien, en we waren al vrij snel weer aan elkaar gewend. En steven was veel te snel aan Australie gewend. Relaxt, no worries, echt helemaal zijn stijl, en zo moest ik hem op de eerste dag al het bed uit sleuren om op pad te gaan. (zijn jetlag had heus niets met dat slaperige te maken). De eerste 5 dagen hebben we in Sydney doorgebracht. Het operahouse, de botanical gardens, bondi beach, manly beach, al de toeristische dingen kwamen nog een keer langs. Op 26 juni mochten we onze camper ophalen. Een echte Wicked camper, met graffiti op de zijkant en 'Honk If Your Horny' op de achterkant. We honken er wat af...

En toen continuede de roadtrip!!! En daar was ik ook wel weer aan toe zeg. Ik had echt weer zin om te reizen, na zo lang op dezelfde plek te hebben gezeten. Het weer had er ook zin in. Ik had weken van regen en wind gehad in sydney, maar sinds Steven er was scheen elke dag de zon. Ach ja het is ook zo'n zonnetje in huis he, die Steef! Toen we de camper ophaalden moesten we eigenlijk nog beslissen waar we heen gingen. Ik heb een plan, ik maak nooit meer een plan. Naar boven, dat was zeker, en uiteindelijk kozen we voor een plaatsje dat Gosford heette. Niet veel bijzonders, ook omdat we ongeveer in het donker aankwamen na 2 uur lang met 10km/u in Sydney te hebben gereden. Het is hier ook winter, dus al om 6 uur pikkedonker, en das niet zo leuk als je aan het kamperen bent, maar goed, het mag de pret niet drukken. Gosford was enig. We werden enorm bekeken door al de asociale kampers daar op de camping, en we vroren dood snachts. Maar ach wat geeft het we zijn weer bij elkaar he schat? Goed, je snapt dat we de volgende dag weer verder reden. Onze volgende stop was Anna's bay, vlakbij het toeristische Nelsons bay. Daar kwamen we aan op een geweldige camping/hostel. De gebouwen waren allemaal van hout, pasten enorm mooi in de aangelegde tuin, en de eigenaren waren heel vriendelijk. Hier heeft Steven z'n eerste (baby)kangoeroe gespot (hij is zo leuk met kangoeroes) en z'n eerste wilde koala. Nelson's bay staat bekend om de enorme zandduinen, erg mooi om te zien, en geweldig om ontzettend romantische foto's te maken. Ook hebben we nog een uitputtende wandeling van een half uur gemaakt. Je zou zeggen dat een half uur niet zo lang is maar wel als je een helling van 30% op moet (sterk verhaal). En je adem verspeelt aan enorm zeuren over die helling. Maar goed we kamen wonder boven wonder boven aan de berg en terwijl we flink uithijgden, hebben we nog wat mooie plaatjes geschoten.
De dag daarna was het plan om een eind te rijden en in Byron Bay aan te komen. De taakverdeling is overigens dat ik rijd, en Steven kaart leest. Deze taakverdeling is uit nood geboren omdat Steven geen rijbewijs heeft. Maar Steven kan niet kaartlezen en ik kan niet rijden, dus we kwamen niet in Byron Bay aan. Gelukkig hadden we een enorm leuke camping gevonden in Woolgoolga (spreek het maar eens uit) waar je de gemiddelde leeftijd door 3 kon delen en we er dan nog onder zaten. Party hardy!!! De dag erna (enorm brak van het scrabblen en de thee met koekjes) kwamen we wel in Byron Bay aan! En dat was erg tof. Byron Bay is toeristisch, maar ook heel erg relaxt, australisch, zonnig, aan het strand en het leeft! De eerste dag hebben we wat rondgelopen, en hebben we een surfles geboekt! Want ja in zo'n retecool relaxt australisch plaatsje moet je natuurlijk wel een beetje de surfchick en de surfdude uithangen, anders hoor je er niet bij. En Steven en ik willen er wel een beetje bij horen. Dus de surfles bij Mojo, bekend om de relaxte vipe you know, was snel geboekt.
Dinsdagmiddag was het dan zover. Het zonnetje scheen, de zwemkleding aan, dus wij konden gaan. Opgehaald door een hip Mojo busje (ik voelde direct de vipe) werden we naar het strand gebracht. Daar aangekomen slaakte ik meteen een zucht van verlichting. Ik doe namelijk altijd wel heel stoer, maar ik schijn in het echt een mietje te zijn. Dus ik zag mezelf al verdrinken in zo'n veel te grote golf met het surfboard dwars door mijn middel geboord. Maar de golfen kwamen nog geen halve meter hoog dus dit durfde ik zelfs aan. De wetsuits aan. De wetsuits uit, want die rits hoort aan de achterkant. De wetsuits weer aan, en toen kregen we instructies op het strand. Ik had de techniek van het gaan staan natuurlijk zo onder de knie, als geboren sporter, en Steven was al dan niet nog sneller met deze techniek. Klaar om in het water te gaan dus. Eerst even ons haar goed doen en even met dat board over het strand rennen, want dat hoort als surfchick en surfdude. Nou dat water in, als een gek peddelen, goed golfje op zoeken, en gaan. Dat bleek nog niet mee te vallen. In een keer helemaal niet meer zo stabiel hoor, zo'n surfboard in het water. Best wel wild ook nog hoor, zo'n laag golfje...In het begin hadden we het allebei vrij snel door en lukte het een paar keer om te staan. Daarna bleek Steven een natuurtalent want hij bleef maar gaan op dat board, en ik was zo aan het wegzwijmelen van mijn eigen surfdude, dat ik me niet meer concentreren op mijn eigen techniek. Eigenlijk kon ik er gewoon geen hout van en had ik na een half uur zoveel water binnengekregen dat ik voor de rest van mijn leven geen zout meer in mijn eten hoef te stoppen. Maar ook al lag ik vaker in het water dan op mijn surfboard, had ik slijm aan mijn kin en snottebellen aan m'n neus, tof was het wel! En ik was ondanks dat natuurlijk ook nog steeds een sexy surfchick. Die zo af en toe wel een golfje meepakte hoor, zo slecht was het ook weer niet!
Verder hebben we in Byron Bay heerlijk aan het strand gelegen en een beetje geshopt. Woensdag zijn we nog de kroeg in geweest met Kirsten, waar ik de eerste maand mee heb gereisd. Zij ging van Cairns naar Sydney, ik van Sydney naar Cairns, en dus konden we ergens meeten! Erg gezellig, ook al stonden we in een kinderdisco.
Donderdag zijn we naar Nimbin geweest. Nimbin staat bekend als een hippiedorp, waar het voor backpackers maar om 1 ding draait, stoned worden. Daar moesten we dus heen, dat snap je. Na een lange misselijkmakende rit reden we Nimbin in. En Nimbin bijna weer uit, want het bleek maar uit 1 straat te bestaan. In deze straat vielen een paar dingen op: dreadlocks, kleuren en veel mensen op straat. Maar goed wij wilden eerst naar een hostel en dus volgden we de bordjes. Op de weg daarheen kwamen we wat voetgangers tegen, die allemaal dwars door ons heen keken en 2 peace vingers uitstaken. Wannabe hippies. We wilden naar een hostel, maar moesten daarvoor een zand/steen weggetje op. Dat is op zich niet zo'n probleem, maar wel als het een helling is. Ergens halverwege trok de camper het niet meer (dit had niks met het slechte schakelen van de bestuurder te maken) en stond ie op de handrem en kreeg m niet meer vooruit. Na een paar keer paniekerig opzij kijken naar Steven, die er ook de ballen verstand van heeft, besloot ik maar om m rustig achteruit te laten rollen. Zo kwamen we 'veilig' weer beneden en zijn maar naar een camping gereden. Omdat daar 'be back later' stond, en je nooit weet wat 'later' is bij australiers, laat staan bij hippies, zijn we eerst maar het dorpje in gelopen. De hoofdstraat waar het om draaide was nog geen 100 meter. Daarin hebben die hippies het voor elkaar gekregen om ons 6 keer te vragen of we misschien wiet wilden. Het 'museum' was meer een stortplaats voor 'kunst' maar dat was zo dicht op elkaar geplaatst dat je er duizelig van werd (zelfs zonder joint). Ik weet niet of je hem voelt, maar Steven en ik werden helemaal kriebelig van dit achterlijke hippie gedoe. Doe toch eens normaal joh. Er gingen zelfs dagtours naar Nimbin toe. Het sloeg dus eigenlijk helemaal nergens op, dus hebben we besloten daar niet te kamperen en weer terug naar Byron te rijden. Nimbin is vast harstikke leuk als je stoned bent, maar niet als je een nuchtere hollander bent.

We reden weer terug naar Byron Bay omdat daar een emotioneel weerzien zou zijn met 1 van mijn vriendinnen!!! Ellen zit ook in Australie en die kwam vrijdag aan in Byron Bay. Erg gezellig dagje, ook al regende het voor het eerst sinds tijden.
De dagen daarna heeft het vooral geregend. We zijn naar Surfers Paradise gereden, en direct door naar Brisbane, want alles is toch wat minder leuk in de regen. We besloten om naar de Australia Zoo te gaan. Voor de niet-kenners: de Australia Zoo is bekend omdat ie van Steve Irwin is. Jaja, de crocodile hunter!!! Met een rugzak, paraplu, pakjes appelsap en smarties in de aanslag waren we helemaal gereed om te genieten van al het amazing wildlife. Het moet gezegd worden, het is een erg mooie dierentuin, maar vooral de wildlifeshow in de arena is echt te Amerikaans voor woorden. Het begint al met een veel te enthousiaste presentator: 'Everybody happy?' en er worden heel wat lesjes geleerd over hoe om te gaan met slangen bijvoorbeeld. Mensen die uit het publiek worden gehaald zijn gewoon acteurs en er worden ook nog even leden geworven voor de Steve Irwin foundation. Maar een erg gezellig dagje, vooral door de pakjes drinken en smarties, wat een feestje zeg. En van die krokodil die we uit het water heb zien komen hebben we nog steeds nachtmerries, erg indrukwekkend.

Nu zitten we in Noosa. Een gezellig stadje aan zee. Het is na 4 dagen regen en voornamelijk helemaal niks doen, eindelijk weer lekker weer, dus we kunnen er weer tegenaan. Waar we precies heen gaan weten we nog niet maar er zijn nog veel mooie plekjes te gaan. We hebben nog tot 29 juli dus dat nog 3 weken genieten! Daarna blijf ik nog een paar dagen in Australie. Ik vlieg naar de westkust om daar nog een 3 of 4daagse tour te nemen. Dan kom ik op 11 augustus om tien voor 7 's ochtends om Schiphol aan. Ik zie jullie allemaal dan :)

Dan nog 1 tegenvaller. De olympische spelen waren even heeeeel dichtbij, maar nu weer heel ver weg. Ik ga er niet meer heen, en hoe dat allemaal ging ga ik nu vertellen, voor de gene die er benieuwd naar zijn. Tis een saai verhaal, dus als je hierbij afhaakt, de groetjes van mij en van steven en tot het volgende verhaal!

Ik ben een paar weken geleden gaan kijken of ik mijn vliegticket kon wijzigen, zodat ik een lange stopover in hongkong kon krijgen, en in die tijd naar Beijing kon vliegen. Eerst waren er geen vluchten beschikbaar. Helaas. Maar toen was er toch een optie, als ik mijn ticket met 150 euro upgrade, zou ik het wel kunnen. Dus dat heb ik gedaan. Toen wilde ik een vlucht Hongkong-beijing boeken. Dit ging eerst mis. Tegelijkertijd dacht ik: even achter een visa aan. Dit bleek nog niet gemakkelijk. Ik kon via nederland namelijk niet aan een visum komen omdat je langs moet komen met je paspoort. Hellup! 1 oplossing: chinese ambassade in australie. Daar kon ik een visum aanvragen maar: een hostelbevestiging nodig van mijn verblijf in China, en een overzicht van mijn vliegreis. Die ik dus nog niet had, omdat ik niet wist of ik een visum kreeg. Goed, er waren nog maar 2 dagen voordat ik Sydney in de camper zou verlaten. De hostelbevestiging was er nog niet, en ook de retour hongkong-beijing was nog niet geboekt, dus dat ging m natuurlijk nooit meer worden. Dikke stress, overdenken of ik langer in sydney wilde blijven ervoor...twijfel twijfel...toen kwam ik er op het laatst achter dat er ook een ambassade in Brisbane zat! Waar ik dus nog heen ging. Nou ik toch maar knoop doorgehakt, weg uit Sydney, dan probeer ik het in Brisbane. Kwam ik erachter na mailcontact dat ze in brisbane helaas alleen visa uitgeven voor inwonders van Australie. Goed, geen visum, geen Beijing, 150 euro upgrade voor niks betaald...

Nou steven en ik hopen op veel reacties!!! Tot snel!!!

Liefs Eline en Steven

ps: Steven heeft de fotobijschriften gemaakt.