Huilen & genieten

"Ach, als je eenmaal de douane doorkomt, valt er een last van je af"..."In het vliegtuig komt zo'n enorm gevoel van vrijheid"..."
HELEMAAL NIET WAAR!!!
Wat een hel joh dat afscheid nemen. Het ging tot 3 uur voor vertrek best goed, maar voor het inchecken kwamen de enorme zenuwen m'n buik binnenzetten en zo via m'n ogen er weer uit, vloeibaar. Daarna hield ik het nog ff droog, heb ik nog wat gedronken met pap, mam, laura maikel en steven, maar toen moest het toch echt gebeuren: afscheid nemen en door de douane. Verschrikkelijk. Ik heb me zelden zo intens verdrietig gevoeld. Ik wilde helemaal geen afscheid nemen van die lieve mensen. Om maar niet te spreken van het punt waarop ik weg moest lopen. Helemaal alleen, zonder iemand die zegt: 'je moet gaan'. Helemaal alleen omdraaien, helemaal alleen weglopen. Terwijl je helemaal niet wil op dat moment. Toen m'n uitzwaaiers me na 6x vragen nog niet wilden duwen, ben ik op een gegeven moment maar gaan lopen na een laatste knuffel. En zwaaien, en lopen, en zwaaien en lopen, paspoort laten zien, zwaaien, en weg ben je. Helemaal alleen. Ellendig ellendig voelde ik me. Ik kon niet anders dan heel hard huilen, dus ik ben maar op een bankje gaan zitten en heb 20 minuten gejankt. Toen heel verdwaasd nog wat spulletjes gekocht. Toen bedacht ik me om 12:45, dat als je om 13:10 vertrekt met het vliegtuig, je misschien wel wat eerder moet inchecken...Dus de gate maar eens opgezocht. Best ver weg. Even op het grote bord kijken. 'Gate is closing'. AAAARGGGHHH grote paniek, enorme sprint, beelden van je vliegtuig voor je neus zien wegvliegen, nog harder rennen en pfoeeeeee toch nog gehaald.
In het vliegtuig ben ik het grote boek gaan lezen waar jullie ingeschreven hadden. Weer dikke tranen natuurlijk want he getsie wat zijn jullie lief voor me geweest. Het allernaarste vond ik in het vliegtuig, dat ik eigenlijk niet het gevoel had dat ik afscheid had genomen. Ik was namelijk zo verdrietig en van slag en zenuwachtig voor de douane, dat het afscheid nemen half niet tot me doorgedrongen was. Ik had nog zo willen genieten van de laatste knuffels en laatste kus aan Steven, maar dat is eigenlijk niet echt gelukt. Maar goed dat is ook het nare van afscheid nemen denk ik...In het vliegtuig heb ik me dus echt ellendig en alleen gevoeld..op een gegeven moment werd dat minder, en kwamen we steeds dichter bij Hongkong! Daar hadden we tussenstop, en eentje van zo'n 16 uur, dus ik ben de stad in geweest. Dat was echt geweldig, waardoor mijn verdriet omsloeg in genieten en een stuk beter gevoel. Tim v/d Vlies, een vriend uit Luttenberg was ook in hongkong. Hij blijkt namelijk een heel goede gids te zijn! hij heeft mij, en een deel van de rest van de groep waar ik mee vloog, een mooi stuk hongkong laten zien! Foto's volgen. Wat een uitzicht, en de skyline van hongkong island by evening is echt prachtig. Trouwens, als je denkt dat je goed bezig bent qua energieverbruik door je televisie uit te zetten in plaats van stand-by: ga eens kijken in hongkong en je stopt er per direct mee. Geen nut.
Overigens: Tim heeft naast zijn carriere als gids ook nog een bijbaantje als piloot.
Na een aantal uren hongkong kwam deel 2 van de vliegreis: nog 9 uur naar sydney. Deze keer hadden we een iets luxere variant van ons vliegtuig, wat zeer plesant was. Hierdoor heb ik nog wat uurtjes kunnen slapen waardoor de tijd wel snel ging. En nu zit ik hier om 22:00 in een winkeltje te internetten! We zijn vandaag aangekomen om 13:00, en na het inchecken bij het leuke hostel, zijn we naar het strand gegaan. Het was namelijk 28 graden! Een erg mooi strand, maar helemaal kapot van de 2 dagen vliegen. Door de enorme vermoeidheid heb voel ik me toch weer even wat minder, omdat dat backpacken nog wel even wennen is hoor. Je ziet allemaal relaxte mensen om je heen, terwijl ik nog steeds niet echt een idee heb hoe het gaat worden straks. Maarja, dat komt wel! Nou genoeg verhaal voor nu. Ik ga verder met wennen, maar eerst maar eens slapen want dat is er ietwat bij ingeschoten de laatste dagen. Super bedankt voor al jullie berichtjes, smsjes en belletjes!!! Ik denk ook heel veel aan jullie!
liefs!!!