Niet ouwehoeren, lekker boeren!!!

Goa d'r moar eens goed voor zittn want wak oe noe toch goa vertelln das mie toch n machtig mooi verhoal!

Zondag 9 maart begon mijn grote avontuur: Eline op de boerderij, deel 1. Om maar direct duidelijk te zijn, er komt nooit een deel 2. Maar deel 1 was wel verdomd grappig en tja, uhh, hoe zou ik het noemen?? Anders?!

Berry Neppelenbroek is vanuit Lemelerveld geemigreerd naar Nieuw Zeeland. Hij had geen plek meer op zijn boerderij voor een hulpje, maar hij wist nog wel een andere Nederlander die nog wel wat hulp (gezelschap?) kon gebruiken. Dat bleek Theo. Vol goede moed had ik Theo gebeld, en zondag 9 maart kwam ik dus aan. Theo bleek een jongeman van 27, en was sharemilker op een boerderij met Nederlandse eigenaar. Ik hoop dat ik het goed schrijf, maar sharemilker houdt in dat je verantwoordelijk bent voor de koeien en het melk, en daar ook een deel van de opbrengst van krijgt. Theo had nog 2 mensen bij zich: Katherina en Manuel. Zij hadden al een lange tijd op een andere boerderij gewerkt, en waren nu aan het rondreizen. Omdat ze Theo ook ontmoet hadden, waren ze daar nu voor een paar dagen. Erg gezellig! Na een aangenaam ritje met mooi uitzicht op de bergen, kwamen we aan bij Theo's huis. Het is normaal in Nieuw Zeeland dat als je op een boerderij werkt, je daar ook een huis bij krijgt. Het was een huis met tig kamers, en ik mocht heerlijk een eigen kamer met 2 persoonsbed. Uiteraard eerst even kletsen: Wie ben je, wat heb je gedaan, wat ga je nog doen, ach het begint bijna een ABC-tje te worden als je op reis bent. Na dit ABC-tje mocht ik gelijk aan de slag. Naast Theo op de quad gingen we de koeien binnen halen, want er moest gemolken worden. Alle 980, verspreid over 300 hectare, vol goede moed gingen we. De moed zonk me snel in mijn niet-waterdichte schoenen, want het begon belachelijk hard te regenen. En het was heel koud. En het waren heel veel koeien. Maar je bent een bikkel of je bent het niet en ik hield het gewoon een uurtje of 5 vol op de quad. Wel wennen hoor, die koeien. Ik kreeg heel veel flashbacks uit series als:'Van del tot dame' 'Outback Jack' en andere series waarbij de vrouwen in een wereld belanden die totaaal niet bij hun past. Leuk ook toen ik even het hek open moest maken. "Staat er stroom op theo?" Nee er staat geen stroom op. Waarna ik met mijn natte jas het draad aanpakte, 6 meter omhoog vloog en weer veilig neerkwam. Echt wel stroom.

Toen alle koeien opgehaald waren, kon ik bij het melken kijken. Uiteraard op 15 meter afstand. Ik heb die dag heeeeeel veeeeel geleerd over koeien, gras en melken. Op zich wist ik ook heeeeeel weieieieienig over koeien, gras en melken, dus het kon niet anders dan leerzaam zijn. Na het toekijken gingen we richting huis waar Manuel en Katherina de kachel aanhadden gedaan, en spaghetti hadden gemaakt. Die kon ik pas nuttigen nadat ik een douche had genomen, dat snap je. STINKEN die beesten!

De volgende dag mocht ik gelijk al uitslapen. Uitslapen voor boeren dan, dat betekent alsnog om 7:45 je nest uit. Altijd nog beter dan 4:00. Na 't ontbijt was het tijd voor klusjes rondom de boerderij. Vol goede moed ging ik weer op pad in mijn prachtig afkledende groene overall met gele verfvlekken. En mijn nog steeds natte schoenen van gister. maar dat mocht de pret niet drukken, want het was prachtig weer! Heerlijk bezig geweest met hekjes plaatsen. Dat lijkt niet moeilijk, maar is knap lastig als je tegelijkertijd in de gaten moet houden of die 100 koeien in de buurt ietwat op afstand blijven. Het was prachtig om rond te rijden op het landgoed, de bergen op de achtergrond, zonnetje in je gezicht en FLATS oeps soms ook opspattend stront in je gezicht. Ik heb het maar even uitgewreven want het is vast goed voor je huid...
Ook heb ik weer een bewegingsonderwijs activiteit bedacht: autoband slingeren. Niet aan te bevelen in het basisonderwijs, i.v.m. brekende ruggetjes. Op oudere leeftijd zorgt het alleen voor pijnlijke spierballetjes en zere handen.
Ik mocht deze tweede dag ook al op de quad rijden. Ik moest even op gang komen, en de quad daardoor met mij, maar na een paar 100 meter knalde ik de weilanden door.
Na de lunch kwamen er 2 Nederlandse stellen buurten, die Theo ook weer ergens had leren kennen. Het leert maar kennen en het doet maar daar in Nieuw Zeeland, onbegrijpelijk. Maar goed die Nederlandse stellen waren erg gezellig, en gingen ook even mee naar de melkstal. Daar kon ik haarfijn uitleggen hoe het allemaal in z'n werk ging. Daar stond ik zelf eigenlijk ook versteld van. Zo zie je maar weer dat ik heel snel leer:) Het melken van 980 koeien gebeurd daar heel snel. Ik had verwacht dat het echt een mega schuur zou zijn. Maar dat was het beslist niet. Het was gewoon een ronddraaiende schijf, waar de koeien aan de ene kant oplopen, en aan de andere kant weer af gaan, na een rondje gedraaid te hebben. Niet om hun eigen as natuurlijk, het zijn niet de beste dansers, maar met de plaat mee.
Na het Nederlandse stel uitgezwaaid te hebben, moesten er nog wat koeien opgehaald worden. Of ik wel even op de weg wilde staan om ze de goede kant uit te sturen. Huh ik? wat? Iek?? Daar stond ik dan op die weg. De eerste paar seconden was ik ervan overtuigd dat ik banger voor die koeien was dan die voor mij, maar na een paar gekke bekken en mooie armzwaaien, lenige sprongen en maf geschreeuw, gingen ze toch echt de goede kant uit: niet richting mij dus. I did it!!!

De volgende dag mocht ik weer uitslapen, en daarna moesten er een aantal koeien uit een groep gehaald worden. Dat betekent op de goede manier achter die beesten aanlopen. Dat ging me toch goed af! Uiteraard hoefde ik dat niet alleen te doen. 's Middags hadden we weer visite, ditmaal was er een Canadese familie. Ook erg gezellig en goed om m'n engels weer te oefenen. 's Middags was het dan zover. Ik zou helpen met melken. De eerste 15 minuten heb ik op 5 meter afstand staan kijken. Ik durfde echt niet namelijk. Je hoofd op poephoogte en van die ranzige uiers, ik weet niet waarom maar het trok me gewoon niet aan! Na 15 minuten op mezelf inpraten heb ik dan toch de stap gezet. Om vervolgens dus nog steeds 4 meter van de koeien vandaan te staan! Beetje bij beetje schuifelde ik verder en op een gegeven moment dacht ik, gewoon gaan! En toen deed ik het!! Iel, heel voorzichtig, elke keer mijn handen terugtrekken als ze gaan trappen, en vooral, nooit vergeten, omhoog kijken of ze niet scheiten!! Uiteraard deden dat laatste de andere werknemers niet, maar ik laat me dus echt niet op m'n kop scheiten hihi. Ik vond het echt heel vies en eng werk! Eerst vond ik het nog wel grappig maar daarna alleen maar vies en eng. Het is zo dichtbij die koeien! Na het melken heb ik dan ook gesmeekt bij Theo of ik dat alsjeblieft nooit meer hoefde te doen, en gelukkig gaf hij gehoor aan mijn smeekbede. Ik heb het geprobeerd, ik heb veel nieuwe dingen gedaan die week, maar dit ging me echt te ver! Mietje!

Woensdag heb ik niet uitgeslapen, en stond ik om 4 uur klaar in mijn overall, om de koeien op te halen. Ik hoefde alleen maar naast Theo op de quad te zitten, dus zwaar was het niet. Maar wel retekoud. Na het ontbijt was het tijd voor de testen om te kijken of de koeien zwanger (drachtig?) waren. Ik heb in mijn leven nog niet zoveel stront gezien, maar ik zou ook poepen als er iemand met een arm in mijn kont ging...
's Middags was er hurt testing (nationale testdag) en moest de melk in de machine opgevangen worden in potjes. Die potjes mocht ik voorzien van een deksel. Gewoon lopende band werk eigenlijk, maar dat kon ik! Ik moest ook nog even helpen met de koeien aandrijven...dat betekent dat ik achter ze moest lopen en ze moest aandrukken enzo. Je begrijpt dat er het eerste half uur geen sprake was van aandrijven, maar van afdrijven. Na een half uur was ik echter over mijn angst heen en heb ik heel wat petsen op koeienkonten verkocht.

Donderdag was een rustig dagje met ramenlappen, want dat mocht wel eens gebeuren daar zeg! Ik kwam er na het ramen lappen pas achter dat Theo uitzicht op een berg heeft...Manuel en Katherina kwamen die dag ook nog even buurten, en met hen zijn we naar vrienden van Theo geweest om te eten. Jamie en Theresa hadden heerlijk gekookt en het was gezellig kletsen. Toen Theresa vroeg waar ik zo goed engels had leren spreken ben ik juichend naar buiten gerend. Om optijd weer binnen te zijn voor het overheerlijke toetje uiteraard! (is toetje dialect trouwens?)

Vrijdag heb ik met takken lopen sjouwen. 's Middags kwamen er 2 duitsers en een nederlander van mijn leeftijd buurten bij Theo. Dat was erg gezellig en ik heb gelachen. We zijn uit eten geweest in de pub en hebben daar ook nog een biertje gedaan. Toch was ik wel erg moe 's avonds van al dat werken op een boerderij. Niks gewend he!

In het weekend was het tijd voor andere dingen. Zo ben ik naar een agrarische show geweest. Wie had dat ooit durven dromen. Ik heb schapen geschoren zien worden, houthakkers zien houthakken, er was een liveband, een concours, en nog veel meer. Leuk om even geweest te zijn! Zondag hebben we wat gedronken bij het golfresort maar helaas was het niet echt mooi weer. Maandag was het alweer tijd om te gaan. Eerlijk gezegd niet tot mijn grote spijt, want ik had het wel een beetje gehad. Het was ontzettend leuk om al die nieuwe dingen te doen, weer bezig te zijn en zoveel mensen te ontmoeten, maar ik verlangde er ook wel weer naar om alleen te zijn, in een levendige stad!
In christchurch kreeg ik een behoorlijke dip doordat ik toch wel heel alleen was. Hoort er vast ook bij als je alleen reist. Gelukkig heb ik altijd nog lieve mensen thuis die me smsen/bellen/msnen zodat ik mijn verhaal weer kwijt kan. 's Avonds ben ik de kroeg ingegaan met een paar engelsen, en toen was het slechte gevoel weer weg (om de volgende morgen weer een slecht gevoel te hebben, maar dan van de drank). De dag erna heb ik rondgehangen in Christchurch met Folkert (die ik in Alice springs had leren kennen) en de dag daarna ben ik 's avonds met wat zweden de kroeg in geweest, en toen had ik wel weer genoeg internationals ontmoet:)

Nu ben ik in sydney, en op zoek naar een baan. Ik ben weer een beetje alleen, en daar baal ik nu wel van. Begin me te vervelen, en ik kan m'n verhaal niet altijd kwijt, dat is echt niet leuk. Een baan lijkt voor het oprapen te liggen. Ik belde namelijk gisteren met Pim, die ik in Melbourne heb leren kennen. Hij heeft in Sydney gewerkt, in een luxe bar in Darling Harbour. Darling Harbour is een levendige haven met een hoog entertainment gehalte. Hij kende nog wel een jongen, en die kon mij wel aan een baan helpen in die bar. Nog geen 4 minuten later werd ik door die jongen gebeld, en hij vertelde me dat we dinsdag konden afspreken, en dat hij me dan wel aan een baan zou helpen...Beetje vaag verhaal, maar je weet maar nooit. Ik twijfel sowieso of die bar zo leuk zijn. Misschien een iets te hoog hip-gehalte voor mij. Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte. 1 ding is zeker, ik moet snel een baan, want het geld raakt op!

Nou tot zover mijn boerenverhaal, en ik hou jullie op de hoogte over het werk-gedeelte!!!

Liefs mij!!!